Ve onu kusmaktayız..
Tenlerimizi isilik gibi varlık kavururken,
tanrıya sözlerimizi yutkunmaktayız..
Veremli gibiyiz..
Ölümlü olduğumuzu bilip,
çırpınır gibiyiz..
kederli,çaresiz,
savrulur gibiyiz..
Bir yaşlının kırışık cildinden akan,
çatlaklar gibiyiz.
Dağınık,
düzensiz,
kaybolmuş,
ama isyankar gibiyiz..
bir ölü gibiyiz..
Zararsız,
kararsız,
ve kağıt kaleme aşkından,
ağaç olmuş,
bir şair gibiyiz..
Satırlarımızdan düşen insanları,
tutamıyor gibiyiz.
Düşüyor gibiyiz...
Varlığımız şiirden yoksun,
biz şiirden utanıyor gibiyiz..
Egomuza yapışmış gibi.
sivri dilimizi biliyor gibiyiz..
her şeyi biliyor gibiyken,
birbirimizi dişliyor gibiyiz.
Yaşamak için çabalıyor,
ama,
birbirimizin üstüne basıyor gibiyiz.
Yaşıyor ama,
aslında ölü gibiyiz.
Biz aslında,
gibiyiz..
Varlık kadar var olmuş,
ölmüş kadar ölümsüz biriyiz..
Ateş Şentürk