Şaşırmadım..
İlk uyandığım çöplük değildi bu.
Böbreklerimi kontrol ettim,
Kalbime ilişmedim hiç.
Hissizliğe tapanlar kalplerini aramazlar.
Binlerce hissiyat vardı,
Ve sadece birkaçı,
Yüzünü gülümsetenlerdendi..
Ben de taraftar olmayı bırakıp,Tarafsızlığa taptım.
Meleklerin sözüne tâma ettiğim yıllar,
Çokça çarşaf kirlenmişti.
Manzara aynıydı,
Binlerce aptalın,
Atmosfer yüzünden,
Mavi sandığı gri gökyüzü,
Ve sararmış parmak uçları.
Manzara değişmiyor,
Hissiyatlar değişiyordu.
Diğerlerini kıskanan,
Daha kötü hissiyatlar.
Bir ağız dolusu küfürü,
Ağzına tıkayacak kadar ağız dolusu.
Bekliyordum genzime kaçıp,
Beni boğacağı günü,
Ve çarşafa doladığı düğümü.
Farketmez,
Her ikisi de ölümdü.
Ve ölüm,
Bakire olmayan duyguların,
En yobaz beyinlerle,
Yaptığı düğündü.
Ertesi günü linç edilen,
Bir eğreti gelin gibi.
Ateş Şentürk